De recent georganiseerde inloopavond in Pluspunt over de tijdelijke opvang van Oekraïense vluchtelingen en de geplande woningbouw in Zandvoort verliep allesbehalve rustig. Wat bedoeld was als een informele bijeenkomst waar bewoners vragen konden stellen, veranderde al snel in een rumoerige avond vol kritiek, frustratie en zorgen van omwonenden.
Kritische vragen en herhaling van antwoorden
Al binnen enkele minuten namen bewoners het woord om wethouder Bluijs en burgemeester Molenburg stevig aan de tand te voelen. Hun antwoorden vaak neerkomen op de constatering dat “de Oekraïners toch ergens moeten worden opgevangen” werden door velen als herhaling ervaren. Ruim een uur lang werd gezocht naar duidelijkheid, maar bij een groot deel van de aanwezigen bleef onvrede overheersen.
Zorgen over veiligheid en tijdelijkheid
De geplande plaatsing van 70 tot 80 tijdelijke wooneenheden riep vragen op over de veiligheid in de wijk, mogelijke overlast en de vraag hoe tijdelijk de opvang werkelijk zal zijn. Officieel gaat het om een periode van maximaal tien jaar, maar veel bewoners twijfelen of die grens in de praktijk standhoudt.
Op sociale media lieten bezoekers weten dat vooral vrouwen zich onveilig voelen in Zandvoort-Noord. De wijk werd omschreven als “instabiel” en “niet meer veilig om ’s avonds over straat te gaan”. De komst van de units versterkt die gevoelens, zeker omdat de kleine woningen later bestemd zouden zijn voor jongeren, zonder garantie dat het om jongeren uit Zandvoort gaat.
Botsende belangen
Tijdens de bijeenkomst kwamen ook andere pijnpunten naar voren. Woonwagenbewoners wezen op hun jarenlange strijd voor uitbreiding van hun kamp, een recht dat volgens hen keer op keer wordt genegeerd. Daarnaast werd verwezen naar eerdere gemeentelijke beloftes die nog altijd niet zijn nagekomen: een manege die verdween zonder vervangende oplossing, plannen voor een natuurtuin die vastlopen op onderzoeken, en bodemonderzoeken waarvan het college zegt niets te weten.
Emoties in de zaal
De avond werd extra beladen door persoonlijke verhalen. Een jongedame van 21 deelde in tranen dat er voor haar geen woonruimte beschikbaar is. Ook andere aanwezigen vertelden over kinderen en kleinkinderen die noodgedwongen bij hun ouders blijven wonen.
Tegelijkertijd klonk kritiek op de omvang en kwaliteit van de geplande woningen. Met units van slechts 25 vierkante meter “bijna cellen” vrezen bewoners dat er juist nieuwe problemen ontstaan, zoals concentratie van kwetsbare jongeren en toename van drugsgebruik.
Gebrek aan vertrouwen
Hoewel de gemeente benadrukte dat het niet gaat om een asielzoekerscentrum, maar om tijdelijke opvang, was dat voor veel bewoners een semantische nuance. De toon van de beantwoording werd door sommigen ervaren als “geïrriteerd en arrogant”, wat het wantrouwen richting het gemeentebestuur verder aanwakkerde.
De emoties tonen hoezeer de wijk zich in de steek gelaten voelt. Waar Zandvoort-Zuid opgelucht lijkt dat de opvang elders plaatsvindt, vrezen veel bewoners van Zandvoort-Noord dat de rekening wederom bij hen wordt neergelegd.
